ΜΕΙΝΕ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ (AIN’T THEM BODIES SAINTS) – 2013
Σκηνοθεσία : Νταίηβιντ Λόουερυ
Πρωταγωνιστούν : Κέησυ Άφφλεκ. Ρούνυ Μάρα, Κηθ Καραντάϊν, Μπέν Φόστερ
“Δε θα με αφήσεις…γιατί κι αν ακόμα το κάνεις εγώ θα σε ακολουθήσω”
Μια σίγουρη δουλειά χωρίς κίνδυνο…όπλα….χρήμα….έγκυος γυναίκα …. πυροβολισμός…νεκρός…τραυματίας…στη φυλακή πρέπει να πάει μόνο ο ένας… υπόσχεται ότι θα γυρίσει όμως…για την γυναίκα και την κόρη του…πάντα μαζί.
Μόνο αυτή την εισαγωγή βρήκα κατάλληλη για να βάλω,αν μη τι άλλο ήθελα να σεβαστώ όσο μπορούσα,όσο ήταν δυνατό την εναλλαγή των πλάνων του Νταίηβιντ Λόουερυ εξαιτίας των οποίων ,στην αρχή της ταινίας τουλάχιστον, ο θεατής βρίσκεται μέσα σε ένα εθιστικό κινηματογραφικό καρουζέλ.Τι ακριβώς συμβαίνει δεν είναι ξεκάθαρο,ποιές είναι η σχέσεις των ηρώων και τι ρόλο έχει παίξει το παρελθόν, σκέτο πάζλ. Κάποιο μαχαίρι φαίνεται να πέφτει πάνω στην αφήγηση και να κόβει με χειρουργική ακρίβεια ενώ εμείς κρεμόμαστε από κάθε λέξη του σεναρίου για να μπορέσουμε να βγάλουμε μια άκρη.Το σινεμά των ΗΠΑ διανύει μια περίοδο απίστευτης καλλιτεχνικής και δημιουργικής φτώχειας,όταν για να κοπούν εισιτήρια περιμένουν τις νέες ταινίες των 65άρηδων και βάλε Σβαρτσενέγκερ και Σταλλόνε ή το Hangover 15 καταλαβαίνει κανείς που πάει το πράγμα.Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως τις καλύτερες δουλειές τόσο ερμηνευτικά,σκηνοθετικά,σεναριακά αλλά και σε επίπεδο παραγωγής τις βλέπουμε πια στην τηλεόραση όπου σε αντίθεση με τον κινηματογράφο το συγκεκριμένο μέσο στην Αμερική βρίσκεται στο ζενιθ του.
Όσοι ακόμα έχουν όραμα γύρω από τον Αμερικανικό κινηματογράφο είναι λίγοι και πάνε με όλες τους τις δυνάμεις κόντρα στο όποιο ρεύμα.Το ανεξάρτητο σινεμά που προέρχεται από εκεί μας έχει δώσει πολύ σημαντικά πράγματα μεν,ελάχιστα όμως δε.Το ΜΕΙΝΕ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ είναι απ’όλες τις απόψεις ένας φόρος τιμής στην αντι-ηρωική μυθολογία που γέννησε η μεγάλη οθόνη της Αμερικής αλλά και η λογοτεχνία της από τα μέσα της δεκαετίας του 60 έως και αυτά της δεκαετίας του 70.
Ο Τέρενς Μάλλικ με το BADLANDS, ο Άρθουρ Πενν με την ΚΑΤΑΔΙΩΞΗ και το ΜΠΟΝΝΥ ΚΑΙ ΚΛΑΪΝΤ, ο Τζέρρυ Σατσμπεργκ με το ΣΚΙΑΧΤΡΟ και τόσοι άλλοι “αντιρρησίες” της κάμερας έχουν βάλει το λιθαράκι τους για την νέα ταινία του Λόουερυ.Ένα σενάριο που σε προκαλεί να κρατάς σημειώσεις ώστε να μπορέσεις να έχεις αργότερα μια ολοκληρωμένη εικόνα της ιστορίας αφού οι διάλογοι είναι κοφτοί και προσπαθούν να “κυνηγήσουν” την κάμερα.Χρονική τάξη μέσω των εικόνων στην ουσία δεν υπάρχει,πολλά από τα σημαντικά κομμάτια της αφήγησης προέρχονται από το στόμα των πρωταγωνιστών παρά από τον φακό.
Τι είναι τελικά το ΜΕΙΝΕ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ? Μάλλον μια ερωτική ιστορία που καλείται να επιβιώσει σε μια παράξενη Αμερικανική επαρχία στην οποία θα βρούμε από όχι ιδιαίτερα έξυπνους αστυνομικούς,μέχρι κουρασμένους περιθωριακούς και σχεδόν πρωτόγονους κυνηγούς κεφαλών.Προείπαμε πως έχουμε να κάνουμε με αντιήρωες που όμως έχουν την γοητεία τους.Ο Κέησυ Άφφλεκ έχει δείξει τις μεγάλες του ερμηνευτικές ικανότητες στο παρελθόν και φαίνεται πως έχει διαλέξει τι είδους σινεμά θέλει να υπηρετήσει και οι επιλογές του είναι πολύ πετυχημένες.Ο Μπομπ -ο παράνομος που υποδύεται- δεν έχει καμμιά σχέση με τα σκληρά αγοράκια που κρατούν πιστόλι με άγριο ύφος γιατί η αδικία τα οδήγησε εκεί.Ο Μπομπ αγαπά τη γυναίκα του,λαχταρά να σφίξει στην αγκαλιά του την κόρη του και το πιστόλι το κρατάει ελπίζοντας να μην το χρησιμοποιήσει.Είναι ένας άνθρωπος οδηγούμενος από τον έρωτα από την αρχή ως το τέλος της ταινίας,δεν μπορεί να μείνει μακρυά από αυτούς που αγαπά άρα τι πιο φυσιολογικό από το να δραπετεύσει.
Πολύ καλή και η παρουσία της Ρούνυ Μάρα που μεταμορφώνεται από Κορίτσι Με Το Τατουάζ σε μια απλή επαρχιωτοπούλα αποφασισμένη να περιμένει τον άνθρωπο που αγαπά και ταυτόχρονα να σταθεί δίπλα στη κόρη της που μεγαλώνει κάτω από δύσκολες συνθήκες.Όλο αυτό το underground και αναρχικό παραμύθι ντύνει με τη μουσική του ο Daniel Hart που θυμίζει έντονα ορχηστικό Bill Odham ενώ η θαυμάσια δουλειά στην φωτογραφία ανήκει στον Bradford Young.Μπορεί το ΜΕΙΝΕ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ να μην φτάνει το επίπεδο άλλων παλαιότερων ταινιών που έγραψαν ιστορία στο σινεμά αλλά σίγουρα τον Μπεν και την Ρουθ θα τους φέρνουμε στο μυαλό μας για κάμποσο καιρό σαν ένα από τα παράξενα ζευγάρια που μας θύμισαν που μπορεί να οδηγήσει ο έρωτας δυο απλούς ανθρώπους.
Καλή Διασκέδαση
ψάχνοντας στα παλιά καλά κινηματογραφικάσ συρτάρια, με αφορμή κάποιες αναφορές σου…
Α σας ευχαριστούμε ,μας θυμίσατε κάποια πράγματα που είχαμε λησμονήσει