Ένα βράδυ που ξεκινάει με WRECKERY και τελειώνει με τον RY COODER του PARIS-TEXAS
Λίγες τεκίλες παραπάνω,πολλές σκέψεις και τις περισσότερες απο αυτές καλό θα ήταν να μην τις κοιτάξεις κατάματα…δεν συμφέρει
Το ποτήρι δακρύζει γιατί μπορεί και να πονάει με τον τρόπο που το σφίγγεις,απο κάπου θέλεις όμως κι εσύ να πιαστείς
Κάποιοι δίπλα σου χαμογελάνε ή έτσι νομίζουν μπορεί πάλι και να “πρέπει” να χαμογελάσουν όπως επιβάλει αυτός ο ρημαδοκώδικας της Σαββατιάτικης βραδινής εξόδου
“Δε θέλω να φύγω αλλά και τι θα κάνω εδώ?”
“Καταλαβαίνω….αλλά μην απελπίζεσαι ακόμα”
Ποιόν κοροϊδεύεις ρε μαλάκα?Μέχρι χθες θυμάσαι τι έλεγες…..
Ο Roy Buchanan σου θυμίζει μ’ένα κλεμμένο riff πόσο σημαντικό ήταν τελικά το You Really Got Me…
“Μόνο δυόμισι ώρες δρόμος είναι μέχρι την Αθήνα…άντε τρεις με την κίνηση”
“Ναι δεν είναι μακρυά….”
Δυο φίλοι που κοιτάζουν τριγύρω και δεν βλέπουν τίποτα,αστειεύονται,αγωνιούν,περιμένουν, κουράζονται,πονάνε.
Μια γκόμενα χειρονομεί και φωνάζει εκνευρίζοντας μέχρι και τον d.j του μαγαζιού,άλλη μια παραφωνία στην όλη βραδιά.Για μια στιγμή ο χώρος γεμίζει απο ανθρώπους που φωνάζουν και χειρονομούν ενώ την αμέσως επόμενη στιγμή δεν ακούγεται τίποτα εκτός απο ένα κομμάτι του Michael Brook τον τίτλο του οποίου δεν μπορώ να θυμηθώ.
“Ένα γύρο ακόμα?”
“Γιατί όχι?”
Δυο ζαλισμένοι πυγμάχοι που έχουν υπερβεί “εαυτόν” αρνούνται να πέσουν.Άλλος ένας γύρος ακόμα έστω κι αν τα γόνατα δεν υπακούν.Ναι όλα θυμίζουν το φινάλε απο το καταραμένο FAT CITY του John Huston με τον Stacy Keach και τον Jeff Bridges.Ωραία κι αφού τελειώσαμε με τον πρώτο παραλληλισμό να βάλουμε και μουσική,ας παίξει ένα κομμάτι που δεν θα ακουστεί αλλά ούτως ή άλλως μόνο το μυαλό ακούγεται τέτοιες ώρες,αυτό κάνει κουμάντο ενώ εσύ απλά το βουλώνεις.
Το παγάκι παίζει στο στόμα σου αλλά εσύ έχεις αρχίσει να κρυώνεις εδώ και ώρα
“Νωρίς είναι ακόμα ας μη φύγουμε”
“Ναι καλά είναι εδώ……”
Μικρός ήμουν αυτό που λένε "κακός μπελάς".Ευτυχώς μεγαλώνοντας ωρίμασα και έγινα χειρότερος.Μέχρι χθές πίστευα ότι ο γάμος είναι χωριό στον Έβρο γι αυτό μη μου χαλάτε τις εντυπώσεις.Δεν έβαλα φωτογραφία γιατι δεν είμαι ιδιαίτερα ωραίος για την ακρίβεια όταν γεννήθηκα ο μαιευτήρας έστειλε εξώδικο στη μάνα μου.
τα δάχτυλα προσαρμόζονται σε επιφάνειες και ροπές
για το ποτήρι, αυτό…
η κατάσταση απλή και η επανάληψη. αρετή
για το έναν γύρο ακόμα, αυτό…
ελαφρά ύγρανση σκευών και γλώσσεων
για το παγάκι, αυτό…
τα μυστικά των πόλεων και χώρια τα σώματα εξαιτίας ταμειακών μηχανών…
για το μην απελπίζεσαι ακόμα, αυτό…μα κι όχι μόνο!
με σκληρή απύθμενη υπομονή χωρίς αλκοόλ, σε χαιρετώ και πάλι!
Kαλά έκανες,help me make it through the day
Δε μου επέτρεψε η άτιμη τεχνολογία να αφήσω σχόλιο την προηγούμενη φορά αλλά ξαναγύρισα…Μου έρχεται πάλι στο νου η μουσική του Paris-Texas και πόσο θα ΄θελα να έμπαινα μέσα στην οθόνη ή να έβγαιναν αυτοί, φταίει ο Woody Allen μάλλον γι’αυτό…Δε παλεύεται χωρίς μουσική, νομίζω εσύ το ξέρεις καλύτερα απ’όλους μας…
Για πολλούς παλεύεται Jokerάκι,το χω διαπιστώσει τώρα που κάνω εκπομπές.Ωραία ταινία το INTO THE WILD και ωραίο σάουντρακ απο τον Edddie.Καλημέρες