“Όμως να χωρισθούν, δεν τόθελαν αυτοί.
Ήταν η περιστάσεις.Ή μήπως καλλιτέχνις
εφάνηκεν η Τύχη χωρίζοντάς τους τώρα”
Πρίν τους αλλάξει ο Χρόνος- Κ.Καβάφης
Ναι μερικές φορές είναι όμορφο να λες “αντίο” όσο ακόμα δεν θέλεις να φύγεις
Ναι μερικές φορές είναι όμορφο να ξαναγυριζεις σε μια καθημερινότητα όσο ακόμα δε θέλεις να αποχωριστεις το ολιγοήμερο ονειρό σου.
Ναι είναι όμορφο να ξέρεις πως θα περιμένεις μέχρι την επόμενη φορα….γιατι θα υπάρξει επόμενη φορά….θα υπάρξουν επόμενες φορές…κι αυτό το μεσοδιάστημα θα σε κάνει να τις λαχταρας περισσότερο.
Και είναι τόσο ωραίο να έχεις κάτι να περιμένεις…όπως το παιδί που περιμένει το δώρο του….αυτή είναι η σωστή λέξη… δώρο.
κάποτε κάποιοι άνθρωποι στεκόντουσαν στην εξώπορτά τους μα τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος…
αν τους ρώταγε κανείς, τι περιμένουν, απαντούσαν , τον ταχυδρόμο, περιμένω γράμμα!
εκτιμώ ιδιαίτερα που χρησιμοποιείς μια μικρή ποιητική στροφή, σα μέσο προκειμένου να στείλεις “γράμμα” …
και ξέρεις κάτι;η τέχνη αποκαθιστά τις αδικίες της ιστορίας Μούντυ,ή έρχεται να δώσει απαντήσεις σε βασανιστικά ερωτήματα,πχ περιμένεις κάτι;
οι απαντήσεις σου άλλοτε λυτρώνουν και άλλοτε προξενούν αναστάτωση και συγκίνηση…
καλημέρα!
Ναι, το θυμάμαι το τραγουδάκι… είναι από τα αγαπημένα σου…
Ναι, είναι ωραίο να περιμένεις ένα δώρο…
Ναι, μια συγκίνηση και αναστάτωση την έχω που λέει και η κυρά δασκάλα από πάνω… οπότε το μόνο που έχω να περιμένω είναι να καταλαγιάσει η αντάρα.
Καλημέρα Ελ
κάτι έγινε με το σχόλιο πριν… ελπίζω να το είδες τουλάχιστον
καλημέρα και πάλι