ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΤΕΡΑΣ

Ο ΔΡΟΜΟΣ

Σκηνοθεσία: Τζών Χίλκοτ

Πρωταγωνιστούν:Βίγκο Μόρτενσεν, Κόντι Σμιτ – ΜακΦι, Σαρλίζ Θερόν, Ρόμπερτ Ντιβάλ

Υπόθεση

Μετα απο μια φοβερή καταστροφή(δεν μαθαίνουμε ποτε αν είναι πυρηνική η φυσική) τα πάντα εχουν γίνει σταχτη.Ζώα και βλάστηση έχουν εξαφανιστεί ο άνθρωπος στρέφεται εναντίων ανθρώπου σε έναν ανελέητο αγωνα για επιβίωση μια και τα πάντα έχουν ερημώσει.

Μέσα σε αυτή τη κόλαση ένας πατέρας περιπλανιέται μαζί με το γιό του προκειμένου να φτάσουν νότια σε κάποια άκτη οπου εκεί ίσως τους περιμένει μια ελπίδα διαφυγής απο τη κόλαση ή ένα καλύτερο αύριο…μια ελπίδα πάντως

Βασισμένη στο καταπληκτικό μυθιστόρημα του Κόρμαν Μακάρθι(ΚΑΜΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΟΥΣ) η ταινία αυτή είναι ένα δοκίμιο πάνω στην χαμένη ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την εφιαλτική ανάγκη για επιβίωση με κάθε τρόπο.Όλα αυτά σε ένα γκρίζο μολυβένιο φόντο,σε ένα τοπίο σταχτη…δέντρα καμμένα,γκρίζο χώμα,θάλασσα απο ανθρακί νερό.Ελάχιστοι πρωταγωνιστές,ελάχιστοι επιζώντες.Μίσος ,θυμός,απελπισία,βαρβαρότητα παντου και πουθενά ο άνθρωπος.

Όποιος έχει διαβάσει το μυθιστόρημα θα καταλάβει πως έγινε η καλύτερη δυνατή μεταφορά του στη μεγάλη οθόνη.Είναι πάρα πολύ δύσκολο να μεταφέρεις το κλίμα του βιβλίου αλλα ο Χίλκοτ έκανε σπουδαία δουλειά.Τα συναισθήματα,οι αγωνίες και οι σκέψεις που έβγαζε ο συγγραφέας βγαινουν εδώ με τη μορφή των σκέψεων του πατέρα(εξαιρετικός ο Μόρτενσεν στο ρόλο).Πολύ καλός και ο μικρός Κόντι Σμιτ Μακφί στο ρόλο του αγοριού που το βλέμμα του απεικονίζει όλη την απορία σχετικά με τη κόλαση μέσα στην οποία καλείται να ζήσει.

Ρόλος έκπληξη και απο το Ρόμπερτ Ντιβάλ.Ο ρυθμός αν και αργός δε κουράζει δεν έχεις χρόνο να κουραστεις όπως και οι ήρωες.Πρέπει να είσαι πάντα έτοιμος ,να περιμένεις,να αντιμετωπίσεις.Στο σενάριο που έγραψε ο Τζο Πενχαλ συνεργάστηκε και ο Μακάρθυ ενω η εκπληκτική φωτογραφία και τα εμπνευσμένα σκηνικά είναι απο τους πιο βασικούς πρωταγωνιστές του φίλμ.Ο σκηνοθέτης Τζον Χιλκοτ είχε γυρίσει κι ένα καταπληκτικό χαμηλού προυπολογισμού “μαύρο” γουέστερν με τιτλο THE PROPOSITION όπου και εκει όπως και στο ΔΡΟΜΟ τη μουσική την έγραψαν ο Νικ Κέιβ με τον Γουώρεν Έλλις αλλά για να είμαι ειλικρινής δε τη θεωρώ και τόσο άξια αναφοράς.Ένα φιλμ μακρυά απο εμπορικές μανιέρες,με τη φιλοσοφία του πραγματικού σινεμά και που δεν αποκλείεται μετα απο λίγα χρόνια να έχει μείνει κλασσικό στο είδος.

TΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΩΝ

Σκηνοθεσία:Μάρτιν Σκορσέζε

Πρωταγωνιστούν:Λεονάρντο Ντι Κάπριο,Μπεν Κίγκσλευ,Μάρκ Ράφαλο,Μισέλ Γουίλλιαμς,Μαξ Φον Σύντοφ.

ΥΠΟΘΕΣΗ

O Tέντυ(Λεονάρντο Ντι Κάπριο) και ο Τσακ(Μάρκ Ράφαλο) είναι δυο πράκτορες του FBI που έχουν σταλθει σε ένα νησί-κλινική στο οποίο κρατούνται επικίνδυνοι ψυχοπαθείς εγκληματίες.Δουλειά τους είναι να ερευνήσουν τις συνθήκες κάτω απο τις οποίες εξαφανίστηκε μια κρατούμενη η οποία ειχε δολοφονήσει τα παιδιά της.Η υπόθεση μοιάζει αρκετά περίεργη μια και ο τρόπος απόδρασης της γυναίκας αγγίζει τα όρια του παραλόγου.Ο Τέντυ νοιώθει να απειλείται απο το περιβάλλον του ιδρύματος με το που πατάει το πόδι του εκει.Κανένας δε φαίνεται να θέλει να συνεργαστεί μαζί τους,οι φύλακες και οι νοσοκόμοι τους κοιτάνε με μισό μάτι ενώ ο επικεφαλής γιατρός δρ.Κόουλυ(Μπέν Κιγκσλευ)μοιάζει να τους κοροιδεύει και να τους υποτιμά.Ο Τέντυ αρχίζει να αγχώνεται να εκνευρίζεται και το χειρότερο αρχίζει να βλέπει περίεργα οράματα και εφιάλτες απο το παρελθόν του.Έχει συχνούς πονοκεφάλους ενώ μαθαίνει πως η δ/νση του ιδρύματος του έχει κρύψει στοιχεία ζωτικής σημασίας για την έρευνα όπως λόγου χάρη τον ακριβή αριθμό των ασθενών.

Καθώς οι ώρες περνούν ξεσπά και μια τρομακτική καταιγίδα που καθιστά την επικοινωνία με τον έξω κόσμο αδύνατη,ενώ ο Τέντυ υποψιάζεται πως έχει πέσει σε μια καλοστημένη εφιαλτική παγίδα.

Ένα αστυνομικό-ψυχολογικό θρίλερ απο τα καλύτερα των τελευταίων ετών και ένας απο τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες του μεταπολεμικού αμερικάνικου σινεμα σε μεγάλη φόρμα.Καφκική ατμόσφαιρα που σφίγγει το στομάχι,απίστευτα σφιχτοδεμένο σενάριο απο την Λέτα Καλογρίδη…ή Kalogridis η οποία είχε συν-γράψει και το σενάριο στο Alexander,τη ταινία για το Μέγα Αλέξανδρο του Όλιβερ Στοουν.Ο θεατής καταλήγει να μη ξέρει τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέμματα,είναι τόσο μπερδεμένος και παγιδευμένος όσο ο Τέντυ αφου το σενάριο παίζει με το μυαλό του.

Κάθε φορά που οι πόρτες του ψυχιατρείου κλείνουν πίσω απο τους ήρωες αισθάνεσαι να έχεις κλειστεί κι εσύ μαζί τους.Πολύ καλός ο Ντι Κάπριο στο πρωταγωνιστικό ρόλο όπως και ο Κίγκσλευ στο ρόλο του Κόουλυ.Δε ξέρω αν υπάρχουν συμβολισμοί στη ταινία και ελάχιστα με ενδιαφέρει,σίγουρα έχουν γίνει απάνθρωπα πειραματα με το ανθρώπινο μυαλό κι αυτό είναι ιστορικά αποδεδειγμένο,τα έκαναν οι Γερμανοί τα έκαναν οι Αμερικάνοι τα έκαναν οι Σοβιετικοί.Η ιστορία μας διαδραματίζεται το 1954 όταν ο ψυχρός πόλεμος γνωρίζει μέρες “δόξας”.

Ο φασίστας γερουσιαστής Μακάρθυ βλέπει κομμουνιστές παντου και ξεκινά κυνήγι μαγισσών σε μια Αμερική που πριν καλά καλά συνέλθει απο το πόλεμο βλέπει εχθρούς στο εδαφός της και ζει μέσα στη παράνοια.Κάποιοι απο τους ασθενείς του νησιού ιδρύματος λένε στο Τέντυ πως ο έξω κόσμος είναι πιό τρελλος απο αυτόν του νησιού μια και υπάρχει η απειλή μιας παγκόσμιας σύρραξης.

Σπουδαία σκηνοθεσία,φωτογραφία υποδειγματική,πολύ καλή δουλειά στον ήχο και μουσική απο το φιλαράκι του Σκορσέζε τον μέγα και τρανό Robbie Robertson των  Band.Το Νησί Των Καταραμένων είναι αυτό που λέμε “θρίλερ για σεμινάριο”, μια απο τις καλύτερες ταινίες που είδα τα τελευταία χρόνια που κι αυτή όπως και ο Δρόμος πολύ πιθανό σε κάποια χρόνια απο τώρα να θεωρηθεί σταθμός στο είδος.Απολαύστε την!

Υ.Γ…Φυσικά δεν αποκαλύπτω το φινάλε αλλά είναι  συγκλονιστικό και θα περάσετε ώρες να το συζητάτε

Τυφώνας Ελ Νιόνιο

Advertisements