-Μπαμπά τι είναι μπλούζ?
-Πικρή ιστορία παιδάκι μου
-Μπαμπά ποιός πρωτόπαιξε μπλούζ?
-Τι να σου πω…φαντάζομαι ο πρώτος που πόνεσε κι αδικήθηκε στη ζωη του..και ήθελε κάπως να το βγάλει απο μέσα του…
-Γιατι τη λένε μαύρη μουσική?
-Αν το καλοσκεφτείς γιατι ξεκίνησε απο τα βάθη της Αφρικής και οι μαύροι σκλάβοι μετέφεραν τη μουσική αυτή και στις φυτείες της Αμερικής όπου τους “φιλοξενούσαν”
-Πώ πω μπαμπά..πάει μακρυά η βαλίτσα
-Πολύ παιδάκι μου και έχει μέσα και μια κιθάρα και μια φυσαρμόνικα….να στο πω απλά,αν δεν έχεις γυρίσει στη ζωή σου,αν δε σου έχουν γυρίσει και τα άντερα με όσα είδες και βίωσες..αν δεν έχεις πονέσει η δεν έχεις κανει αθελά σου και κάποιον άλλον να πονέσει…αν δεν έγινες λιώμα σε κάποιο μπαρ…αν δεν ήρθες φάτσα με το θάνατο.αν δεν έπιασες πάτο…αν δε ταξίδεψες για να γλυτώσεις…δε μπορείς να καταλάβεις τι είναι το μπλούζ..
-Μπαμπά ακόμα δε κατάλαβα….τόσο χαζός είμαι?
-Όχι όχι…για άκου αυτό
C.R.AVERY:MAGIC HOUR SAILOR SONGS
LABEL:Bongo Beat Records
-Πω πω μπαμπά φοβερή αυτή η ιστορία με το πυγμάχο απο το Λονδίνο και τον άσχημο προπονητή του..πόνεσε η ψυχή μου
-Έτσι έπρεπε να πονέσεις αλλιώς πως θα καταλάβεις?Υπάρχουν κάποιοι “ξεγραμμένοι” ήρωες που έχουν την ανάγκη να βρούν τον εαυτό τους μέσα απο τις σελίδες του Κέρουακ,του Μπουκόφσκι του Γκίνσμπεργκ…μέσα απο τα αυλάκια δίσκων των Tom Waits,Nick Cave,Janis Joplin,Bob Dylan,Mark Lanegan και Gil Scott Heron…ε λοιπόν στο τραγούδι αυτό ( The Boxer Who Just Returned From London)..τους έχεις όλους μαζεμένους..διοτι τέτοιο τραγούδι δε μπορεί να γραφτεί χωρίς τη παρουσία τους…το ραπ του Heron,την απελπισία των Κέρουακ- Μπουκόφσκι και τις μουσικές επιρροές των άλλων..ναι η ιστορία είναι θλιβερή αλλά δεν είναι και όμορφη?..
-Ρε μπαμπα αυτό δεν είναι το Amazing Grace…γιατι το διασκεύασε?
-Παιδί μου τη μουσική κράτησε….άκου πιο προσεκτικά…ακου τους στίχους…υπάρχουν άνθρωποι που έχουν το δικό τους Θεό..λίγο διαφορετικό απο αυτόν που λατρεύουν οι περισσότεροι αλλά τον έχουν ανάγκη..τόσο ώστε μετα απο μπόλικο αλκοολ και εσωτερικά δάκρυα να ψάλουν το NEW STANZAS FOR AN AMAZING GRACE..
-Μπαμπα σε τι αναφέρεται ο κύριος Avery στο PLANET BOILER ROOM
-Άστον παιδί μου θέλει να τα πει ιδιαιτέρως με τον Nick Drake και τον Tim Buckley…ενω στο SLAVE LAKE BLUES ετοιμάζει κάτι περίεργο με τον Elliot Smith μάλλον
-Μα μπαμπά ο Elliot Smith δε πέθανε..?
-Μη λές κουταμάρες
-Μα καλά γίνεται να ραπάρεις με στόμα και φυσαρμόνικα μόνο?
-Και βέβαια, ειδικά αν έχεις πιεί και λίγο και θέλεις να βγάλεις τη πίκρα σε ένα φτηνό δωμάτιο ξενοδοχείου για τσέκαρε το HELL OF A HOTEL OF HARM
-Μπαμπά μπαμπά άκου πάλι ο Tom Waits στο DOWN AT THW CAFE…
-Κοίτα πιο προσεκτικά..εκεί στο βάθος τον συνοδεύουν ο Kurt Weill και ο Randy Newman…και νομίζω κάποια κυρία καπνίζει και τους τρώει με τα μάτια της…ή η Λωρίν Μπακώλ είναι ή η Μαρλεν Ντίτρηχ..θα σε γελάσω..ο καπνός φταίει.
-Μπαμπα τι λέει αυτός ο απελπισμένος κύριος?
-Α για το BIRDCAGE λες….ποιός δεν είναι απελπισμένος όταν είναι μέσα σε κλουβί,και απο μουσική υπόκρουση ε?Άσε τη φαντασία σου να γίνει ασπρόμαυρη..μόνο έτσι θα το ακούσεις το κομμάτι κι αυτός ο κύριος που κινηματογραφεί το ονειρό σου είναι μάλλον ο Τζαίημς Τζάρμους..
-BLACK BIBLE NIGHT..τι είναι πάλι τουτο?
-Παιδάκι μου ο καθένας απο μας έχει τη Βίβλο του,δε πρόσεχες παραπάνω τι έλεγα για το Θεό του καθενώς..άμα είσαι μαύρος μέσα σου..αμα είσαι μπλουζ..εχεις το δικό σου βιβλιαράκι με το οποίο ζεις και πορεύεσαι και το διαβάζεις νύχτα…αμα βρεις και τη κατάλληλη μελωδία όπως εδώ ε τότε το διάβασμα είναι απολαυστικό.Μισό λεπτό όμως γιατι ο κύριος Ντύλαν θέλει να φύγει και να πεί ένα τελευταίο τραγούδι με τον C.R…το PRIME MINISTER’S CHAIR..
-Μπαμπά ποιοι είναι η Patsy Cline και ο Charlie Parker και τους έγραψε μπαλλάντα ο κύριος Avery?
-Πονεμένη ιστορία παιδί μου όπως σου είπα στην αρχή..τραυματισμένες ψυχές..η μία σε διαλύει με τη φωνή της και ο άλλος με το σαξόφωνό του..σιγά σιγά θα τους μάθεις όχι όλα σήμερα μη σου πέσουν βαρυά..άντε πήγαινε να παίξεις
-Τι λε ρε μπαμπα θέλω να ξανακούσω το άλμπουμ
-Αφου σε ψυχοπλάκωσε..
-Ε ναι αλλά……
-Μαθαίνεις παιδί μου μαθαίνεις…
Μήπως να μαθαινες κι εσύ Επισκέπτη μου?
Τυφώνας Ελ Νιονιο
http://www.myspace.com/cravery
Πριν κάποια χρονάκια….κάποιος Γιάννης και κάποιος Γιώργος είπαν σε κάποιο φίλο τους για ένα κάποιο ταλεντο που είχε.
Σου θυμίζει κάτι?
Τελικά από κάποιες θλιβερές ιστορίες, νομίζω μαθαίνουμε περισσότερα.. χωρίς να σημαίνει ότι πρέπει να ζήσουμε κάτι αντίστοιχο.
Να μαθαίνουμε κι εμείς οι επισκέπτες.. γιατί αν δεν μαθαίνουμε κάτι άστα να πάνε τότε..
Να είσαι καλά φίλε μου!!!
Καλά λέει ο Sam κι ας μην έχει πιει και τσίπουρο..κι ευτυχώς που έφυγες απο τον άλλο χώρο.
ΦΟΒΕΡΟ ΑΛΜΠΟΥΜ……εχεις δίκιο
μαθαινω κι εγω φιλε, προσθετω σ’ οσα ξερω για τη μουσικη που “τυχαια” αγαπησα τοσο :[
πες τα άνθρωπε! τα λες καλά!
στον c.r. μιλάω ζαγάρ!
ακούγοντας τώρα τον CR μου ρθε στο νου το “Ουρλιαχτό” του Άλεν Γκίνσμπεργκ ,διάβαστο αν δεν το χεις διαβάσει…θα με θυμηθείς!
Μπαμπά, θα γίνω και γω σαν και σένα όταν μεγαλώσω;
αν οχι, ελπίζω τουλάχιστον να “κλέψω” μερικές από τις γνώσεις σου
δεν φοράω και καπέλο ρε γμτ…
μπονζουρ Ελ
άκου αυτά και γράψε…δες και φάτσα!
εντελώς …μαύρος ζαγάααρρρ!
🙂